خاطرات

نگاه طلایی رنگی با نگاهم گره می خورد تمامی معانی کاینات,  همه ی عظمتها و حقارتها در تک خال این برگهای   پوسیده است در خیالی سرد و درهم تنیده با باد استخوان سوز پاییزی برگها را در خیال سرخ و زرد و قهوه ای شان رها می کنم... به گمانم تا به حال باد سایه ی برگهای خشکیده ی مرا با خود برده باشد... و من همچنان در اندیشه ام...

 

اجبار

 دلخور نشو از من وقتی که مجبورم

این قسمت من بود حرفات و میفهمم

 فرصت بده کم شم از خاطرت کم کم

از من به دل نگیر همدرد بی سقفیم 

باشه گناه تو پای من و تقدیرئ